ป่าพรุในประเทศไทยมีลักษณะอย่างไร?

ป่าพรุในประเทศไทยเป็นป่าที่มีลักษณะเฉพาะตัวซึ่งมักพบในบริเวณที่มีน้ำจืดท่วมขัง โดยดินในพื้นที่เหล่านี้มักมีการระบายน้ำไม่ดี ทำให้เกิดสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมสำหรับการเจริญเติบโตของพืชบางชนิด ป่าพรุในภาคกลางมักมีลักษณะโปร่งและมีต้นไม้ขึ้นอยู่ห่างๆ เช่น ครอเทียน สนุ่น จิก โมกบ้าน หวายน้ำ หวายโปร่ง ระกำ อ้อ และแขม ในขณะที่ในภาคใต้ ป่าพรุจะมีการขังน้ำตลอดปีและดินในพื้นที่นั้นมักเป็นพีท ซึ่งเป็นซากพืชที่ผุสลายทับถมกันเป็นเวลานาน ป่าพรุแบ่งออกได้เป็นสองลักษณะ คือ ป่าพรุเสม็ด ซึ่งจะพบในบริเวณที่เป็นพรุน้ำกร่อยใกล้ชายทะเล โดยมีต้นเสม็ดขึ้นอยู่หนาแน่น และอีกลักษณะหนึ่งคือป่าพรุที่มีพันธุ์ไม้ต่างๆ มากชนิดขึ้นปะปนกัน โดยพันธุ์ไม้ที่สำคัญในป่าพรุ ได้แก่ อินทนิล น้ำหว้า จิก โสกน้ำ กระทุ่มน้ำ และกะทั่งหัน นอกจากนี้ยังมีไม้พื้นล่างที่ประกอบด้วยหวาย ตะค้าทอง หมากแดง และหมากชนิดอื่นๆ ซึ่งทำให้ป่าพรุมีความหลากหลายทางชีวภาพและมีความสำคัญต่อระบบนิเวศในพื้นที่นั้นๆ

เรียนรู้เพิ่มเติม